Ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσει τύφλωση. Ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι η ύπαρξη πολλών πηγμάτων αίματος στα μικρά αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού. 

Η ασπιρίνη που μειώνει την πηκτικότητα του αίματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική πρόληψη για την αμφιβληστροειδοπάθεια των διαβητικών.

Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από έρευνα που διεξήγαγαν Αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στη Βοστόνη. 

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια ήταν γνωστή επιπλοκή του σακχαρώδη διαβήτη και μια από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης. 

Εκείνο που δεν είχε διασαφηνιστεί πλήρως μέχρι σήμερα ήταν ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται και εγκαθίσταται αυτή η επιπλοκή η οποία φαίνεται ότι αρχίζει από τα πολύ αρχικά στάδια του διαβήτη.

Οι ερευνητές εξέτασαν αμφιβληστροειδείς χιτώνες από 9 ασθενείς με διαβήτη και από 8 μη διαβητικούς. Χρησιμοποίησαν μια ειδική μέθοδο με την τρυψίνη για να απομονώσουν ανέπαφο το αγγειακό δίκτυο του χιτώνα στο σύνολό του. 

Ακολούθως με την χρήση ειδικών αντισωμάτων εναντίον πρωτεϊνών που περιέχονται μέσα στα πήγματα αίματος έψαξαν για να δουν την συχνότητα παρουσίας των πηγμάτων σε διαβητικούς και μη ασθενείς.

Τα ευρήματά τους έδειξαν ότι στους διαβητικούς ασθενείς υπήρχαν 6 φορές περισσότερα και μεγαλύτερα πήγματα παρά στους μη διαβητικούς ασθενείς. 

Επίσης στις περιοχές αυτές των μικροθρομβώσεων υπήρχαν και στις δύο ομάδες ασθενών περισσότερα αποπτωτικά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς χιτώνα, δηλαδή κύτταρα που βρίσκονταν σε κατάσταση προς νέκρωση.

Οι θρόμβοι, τα πήγματα δηλαδή που παρατηρήθηκαν, παρουσιάζονταν αυξημένα ακόμα και σε άτομα των οποίων ο διαβήτης είχε εκδηλωθεί πρόσφατα.

Οι θρόμβοι αυτοί προκαλούν το κλείσιμο των τριχοειδών αγγείων. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ισχαιμία στον αμφιβληστροειδή χιτώνα και στη συνέχεια νέκρωση των αισθητήριων κυττάρων και σταδιακή απώλεια της όρασης.

Τα φάρμακα που μπορούν να μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος όπως η ασπιρίνη εμποδίζουν τα αιμοπετάλια και το ινωδογόνο να δημιουργήσουν θρόμβους. Έτσι η θρόμβωση λόγω πηγμάτων των τριχοειδών αγγείων προλαμβάνεται και αποφεύγεται η μη ανατρέψιμη νέκρωση των κυττάρων του αμφιβληστροειδούς χιτώνα που οδηγεί στην τύφλωση.

Η μελέτη που παρουσιάζουμε σήμερα είναι σημαντική διότι για πρώτη φορά ρίχνεται φως στον μηχανισμό που προκαλεί την τύφλωση στους διαβητικούς. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα  ότι μια θεραπεία με αντιπηκτικά όπως η ασπιρίνη μπορεί να εμποδίσει το παθολογικό αυτό φαινόμενο.

Σίγουρα το καλύτερο όπλο που διαθέτουμε εναντίον του διαβήτη είναι η πρόληψή του και η διατήρηση, σε περίπτωση εκδήλωσης του, ενός κανονικού επιπέδου γλυκόζης μέσα στο αίμα.

Για τους διαβητικούς, η Αμερικανική Εταιρεία Διαβήτη, για πολλά χρόνια τώρα ενθαρρύνει τη χορήγηση ασπιρίνης για την πρόληψη της μικροαγγειοπάθειας που παρατηρείται στην καρδία και αλλού στο κυκλοφοριακό σύστημα των οργάνων του σώματος. 

Η ανακάλυψη που παρουσιάζουμε σήμερα, δίνει ακόμα ένα λόγο για την χορήγηση της ασπιρίνης και μάλιστα από τα αρχικά στάδια της νόσου, αφού όπως έχουμε δει, οι βλάβες στα μικρά αγγεία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα παρουσιάζονται πολύ νωρίς στην εξέλιξη της νόσου.