Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο είχε σαν στόχο να διευκρινίσει τη συχνότητα των αυτοκτονιών μεταξύ των γιατρών. Μελετήθηκαν τα δεδομένα από το 1979 έως το 1995.

Τα βασικά ευρήματα ήταν τα ακόλουθα:

• Η συχνότητα αυτοκτονιών μεταξύ των γυναικών γιατρών ήταν διπλάσια σε σύγκριση με τον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό

• Η συχνότητα αυτοκτονιών ήταν μεγαλύτερη για γιατρούς ορισμένων ειδικοτήτων όπως αναισθησιολόγους, ψυχίατρους, γενικούς παθολόγους και ιατρούς κοινοτικής ιατρικής. Στους γιατρούς που εξασκούσαν ιατρική μέσα σε γενικά νοσοκομεία τα ποσοστά ήταν μικρότερα

• 
  Οι γυναίκες γιατροί που αυτοκτονούσαν χρησιμοποιούσαν κυρίως παθητικές μεθόδους με υπερκατανάλωση φαρμάκων που οδηγούσαν στο θάνατο

• Η συχνότητα των αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών γιατρών ήταν μικρότερη σε σχέση με την συχνότητα που παρατηρείται στον υπόλοιπο ανδρικό πληθυσμό. Συγκεκριμένα το ποσοστό αυτό ήταν στα δύο τρίτα σε σχέση με τους υπόλοιπους άνδρες

Οι γιατροί υποβάλλονται συνεχώς σε αυξανόμενο στρες. Απαιτούνται από αυτούς πολλά, τα λάθη που μπορεί να κάνουν πιθανόν να έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις. 

Βρίσκονται σε μια κατάσταση παρατεταμένης εγρήγορσης, πρέπει να είναι έτοιμοι και να έχουν τους γρήγορους εκείνους αυτοματισμούς που θα τους επιτρέψουν να παρέμβουν άμεσα για να σώσουν τη ζωή του ασθενούς τους.

Οι καταστάσεις αυτές μπορεί να έχουν αρνητικές συνέπειες στον  πνευματικό και ψυχικό κόσμο τους. 

Το ποσοστό των γυναικών στο ιατρικό επάγγελμα έχει αυξηθεί σημαντικά και συνεχίζει να αυξάνεται. Είναι πολύ πιθανόν οι έντονες καταστάσεις στρες που ζουν οι γυναίκες γιατροί να οδηγούν στα αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών που παρατηρούνται σ' αυτές. 

Είναι πολύ σημαντικό τα ευρήματα αυτά να ληφθούν υπ' όψη με σκοπό να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα με την παροχή περισσότερης υποστήριξης στις γυναίκες γιατρούς.