Η χημειοθεραπεία όταν χορηγηθεί στα αρχικά στάδια της κατά πλάκας σκλήρυνσης, φαίνεται ότι είναι αποτελεσματική και μειώνει ουσιαστικά τα επεισόδια υποτροπών και επιδείνωσης της ασθένειας.

Τα θετικά αποτελέσματα της μεθόδου αυτής μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και 5 χρόνια.

Οι σημαντικές αυτές διαπιστώσεις προκύπτουν από μια δεκαετή εμπειρία Γάλλων γιατρών οι οποίοι περιέθαλψαν με τον τρόπο αυτό 100 ασθενείς με σοβαρή υποτροπιάζουσα μορφή της κατά πλάκας σκλήρυνσης.

Η αρχική χημειοθεραπεία, που συχνά ονομάζεται χημειοθεραπεία εφόδου χρησιμοποιείται και σε πολλούς καρκίνους ή λευχαιμίες. Ο στόχος της είναι να καταστρέψει τα ανώμαλα κύτταρα και να επιτρέψει την ανάπτυξη νέων υγιών κυττάρων.

Στην περίπτωση των ασθενών με την κατά πλάκας σκλήρυνση χρησιμοποιήθηκε το χημειοθεραπευτικό φάρμακο Mitoxantrone.

Οι Γάλλοι γιατροί χορήγησαν στους ασθενείς κατά τους πρώτους 6 μήνες της εκδήλωσης της ασθένειας τη Mitoxantrone σε συνδυασμό με τη Methylprednisolone που είναι ένα φάρμακο που ανήκει στην οικογένεια των κορτικοστεροειδών.

Ο συνδυασμός των φαρμάκων δινόταν ενδοφλεβίως μία φορά το μήνα για 6 μήνες.

Τα αποτελέσματα τους ήταν πράγματι εντυπωσιακά με μία μείωση των υποτροπών της ασθένειας της τάξης του 90% για τους 12 μήνες που ακολουθούσαν τη θεραπεία. Η διάρκεια των θετικών αποτελεσμάτων ήταν τουλάχιστον 5 χρόνια. Κατά τα χρόνια που ακολουθούσαν τους πρώτους 12 μήνες της θεραπείας, τα ποσοστά της μείωσης των υποτροπών παρέμεναν ψηλά, με μια μείωση της τάξης που κυμαινόταν από 64% έως 43%.

Είναι γεγονός ότι η μέθοδος αυτή έδειξε μια δραματική μείωση της δραστηριότητας και της επιθετικότητας της σοβαρής αυτής νόσου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές τα ευεργετήματα της χημειοθεραπείας με τον τρόπο που χορηγήθηκε στην δεκαετή εργασία τους, υποστηρίζουν τη χρήση της σε ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση, η οποία παρουσιάζει συχνά επεισόδια νέων υποτροπών με επιδείνωση της κατάστασης του αρρώστου.

Η κλινική αυτή έρευνα έγινε από γιατρούς του πανεπιστημιακού νοσοκομειακού κέντρου Pontchaillou de Rennes, στη Γαλλία. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας  Νευρολογίας που έγινε τον Απρίλιο του 2002.