Το νέο φάρμακο βεμουραφενίμπη (vemurafenib, εμπορική ονομασία Zelboraf) είναι σε θέση να διπλασιάζει τη διάρκεια επιβίωσης των ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα.

Το νέο αυτό φάρμακο φαίνεται ότι μπορεί να αλλάζει τη φυσική εξέλιξη του μεταστατικού μελανώματος σε ασθενείς που προηγουμένως είχαν πάρει διάφορες θεραπείες χωρίς επιτυχία.

Τα βαρυσήμαντα αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από μεγάλη έρευνα στην οποία συμμετείχαν 132 ασθενείς σε 13 αντικαρκινικά κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Αυστραλία. 

Το 50% των ασθενών που συμμετείχαν παρουσίασαν μια εντυπωσιακή αύξηση του μεσαίου όρου χρόνου συνολικής επιβίωσης, που ανήλθε στους σχεδόν 16 μήνες σε σύγκριση με το τυπικό χρονικό διάστημα των μόνο 6 έως 10 μηνών, για τους ασθενείς με μεταστατικό μελάνωμα.

Σε μερικούς από τους ασθενείς που έλαβαν το νέο φάρμακο, χρειάστηκαν έως και μέχρι 6 μήνες προτού να παρουσιάσουν μια πειστική απόδειξη της ανταπόκρισης στη θεραπεία.

Το νέο φάρμακο βεμουραφενίμπη επιδρά στο μεταλλαγμένο γονίδιο BRAF V600 και καταστέλλει τη δράση του. Περίπου το 50% των ασθενών με μεταστατικό μελάνωμα, που είναι η πλέον επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος, έχουν τη μετάλλαξη BRAF V600 στον καρκίνο τους.

Όλοι οι ασθενείς που συμμετείχαν στην πολυκεντρική αυτή έρευνα είχαν το μεταλλαγμένο γονίδιο στον όγκο τους. Το 47% των ασθενών παρουσίασαν μερική ανταπόκριση της νόσου τους στο νέο φάρμακο και 6% πλήρη υποχώρηση του καρκίνου τους.

Το φάρμακο λαμβάνεται από το στόμα. Οι παρενέργειες που καταγράφηκαν ήσαν ήπιες. Οι συχνότερες ήσαν πόνος σε αρθρώσεις, εξάνθημα, ευαισθησία στον ήλιο, κούραση και απώλεια μαλλιών.

Επισημαίνεται επίσης ότι 26% των ασθενών παρουσίασαν επίσης πλακώδες καρκίνωμα του δέρματος. Πρόκειται για μια πολύ λιγότερο σοβαρή μορφή καρκίνου του δέρματος, που σε κάθε ασθενή αφαιρέθηκε χειρουργικά.

Διάφορες άλλες έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν ότι η βεμουραφενίμπη έχει καλύτερα αποτελέσματα από τη χημειοθεραπεία σε ασθενείς με μελάνωμα. Ωστόσο στη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών, ενώ αρχικά υπάρχουν πολύ καλά αποτελέσματα, στη συνέχεια παρατηρείται υποτροπή της νόσου.

Οι προσπάθειες επικεντρώνονται τώρα στο να βρεθεί ο λόγος της αντίστασης που σταδιακά εμφανίζεται στη δράση της βεμουραφενίμπης και στους τρόπους αντιμετώπισής της.